Pikdonker, koud, nevelig en op een ontiegelijk uur. De perfecte ingrediënten om een IGP-wedstrijd in wintermodus te starten.

We hadden vooraf rekening gehouden met de corona-ellende: Toelatingsattest van de overheid, QR-scanner, polsbandjes, CO2-meter, ventilatie, mondmaskers, ontsmettingsgel, handdoekpapier, terrasverwarmer, … En tegen alle logica in; verwarming aan en alle ramen en deuren wagenwijd open. Er zijn al leukere wedstrijden georganiseerd op onze club.

Maar daar hebben onze deelnemers geen boodschap aan natuurlijk. Zij hebben de voorbije maanden en weken het beste van zichzelf gegeven om hun honden ‘klaar’ te krijgen voor de wedstrijd.

Er moet speelgelegenheid zijn en dat kan je als club bieden wanneer er voldoende helpende handen aanwezig zijn… En dat was gelukkig zo. Met enkele aanpassingen slaagden we erin om de wedstrijd toch te laten doorgaan. Niemand had er trouwens moeite mee dat de warme middag werd vervangen door een lekker vers broodje smos met soep.

Met een goed gevuld deelnemersblad gingen we van start. Dertien honden traden aan met hun begeleider. Twee kandidaten slaagden vlekkeloos in de BH-proef.

Op het speurveld werd er goed gewerkt tot tevredenheid van de keurmeester en natuurlijk de hondenbegeleiders. Zeven van de elf honden scoorden meer dan 90 punten wat een mooi resultaat is.

In afdeling B ging het er voor sommige honden wat moeilijker aan toe. De meterplank bleek voor enkelen een heus obstakel. Maar ‘goed en keurig werk’ was toch de algemene indruk die je als toeschouwer naast het terrein kreeg.

In de verdediging werd er ook knap geacteerd. Mede door het mooie werk dat beide pakwerkers lieten zien, konden verschillende honden hun driften en beheersing tonen. Het was bij momenten een boeiend schouwspel. Dat bewees het grote aantal toeschouwers naast het plein ondanks de bittere koude.

Na afloop van deze geslaagde sluitingswedstrijd volgde de prijsuitreiking met het toekennen van de verschillende certificaten. Na de gebruikelijke woorden van lof en dank aan het adres van de keurmeesters, spoorleggers, pakwerkers, kantinepersoneel en natuurlijk de deelnemers en sympathisanten was er nog ruime tijd om na te kaarten.

We sloten daarna de kantine zoals we gekomen waren: Pikdonker, koud, nevelig en op een ontiegelijk uur.